'Tis gedaan. Morgenvroeg keer ik met de mama, papa en broer terug naar België nadat ze hier een weekendje mee afscheid kwamen nemen van Southampton. De Erasmusperiode zit er veel sneller op dan ik gedacht had, en laat me achter met een voldaan en tegelijk zenuwachtig gevoel. Na je zo zelfstandig te voelen en zo veel zelf te mogen kiezen, zal terug naar school gaan voor twee maanden iets heel raar zijn. Ik kijk er dan ook echt niet naar uit. Hoe sneller ik in actie kan schieten met mijn stages, hoe beter. Ik heb er zin in!
Als een soort laatste afscheidsblogpost besloot ik een idee van mede-Erasmusser Sofie Claes (die in Turkije zat het afgelopen semester) over te nemen. Zij had een lijst gemaakt met alle negatievere dingen aan Turkije. Ik zal dus een pro en con-lijst maken over Southampton als een manier om mijn Erasmusperiode af te ronden... *snif snif* ik word al emotioneel.
We zullen starten met con's, om toch met een positieve noot te eindigen.
CON
- Het Erasmussersvolk. Hoe geweldig sommigen onder hen ook zijn, de meesten gaan enkel op uitwisseling voor de vrijheid, die ze dan benutten door tattoos te laten zetten en veel ander wild gedrag te vertonen. Zij die me goed kennen, weten dat ik allergisch ben aan dat soort gedrag. Gelukkig vond ik een paar écht goede vrienden die net zoals ik niet zo geïnteresseerd waren in die dingen.
- De Britse uitgaanskledij. Zoals al vaak eerder vermeld omvat die kledij niet veel stof. Je voelt je als een bomma soms omdat je op één of andere manier ALTIJD te veel lijkt aan te hebben.
- De Britse studenten. Ze nemen talloze testen af om op een goede universiteit te kunnen studeren, betalen achtduizend pond per jaar voor te studeren en dan nog zijn ze ongeïnteresseerd in de les, hebben ze een grote mond tegen lectoren en zeggen droog dat ze geen zin hadden in hun huiswerk en taken.
- An obvious one. Mensen missen. Vrienden missen, familie missen, en die
ene persoon keihard missen. Ik ben blij dat ik terug naar huis ga zodat
ik terug zo vaak mijne Nick kan zien. Tijdens de Kerstdagen besefte ik dat
ik hem echt niet terug wou missen. Ook niet elke moment raad kunnen
vragen aan de mama, steun te zoeken bij de papa of zot te doen met de
broer, voelt toch wat raar aan. Maar anderzijds, zo leer je ook meer te
appreciëren wat je hebt.
-Also an obvious one. Mensen van thuis die je teleurstellen. Vrienden die niet zo'n goede vrienden voor je zijn als je dacht.
- Na die zelfstandigheid, is niet alleen het terug thuis wonen even wennen, maar ook het terug tot op de kleinste details moeten luisteren en me moeten gedragen naar de wetten van Plantijn. Na zelfstandigheid, wil ik proeven van meer. Stages geven me dat, maar eerst moet ik terug als een studentje op de schoolbanken gaan zitten. Dat voelt heel vreemd.
- De slechte communicatie met lectoren. Als Erasmusser moet je altijd
'voor jezelf opkomen' en je laten horen. Zegt de lector in de les dat ze
een mail zal sturen met info over een taak? Dan moet jij een mail
sturen naar haar om haar eraan te herinneren dat ze die mail ook naar
jou moet sturen. Erasmussers staan namelijk niet in de klassenlijsten,
dus je krijgt nooit de mails aan die je zou moeten krijgen. Je weet
nooit wanneer taken ingeleverd moeten zijn, als er lessen niet doorgaan
of wanneer er evaluaties zijn, want iedereen vergeet de Erasmussers op
de hoogte te houden. Daar komt nog bij dat mails quasi nooit beantwoord
worden. Wil je dus iets bereiken, dan moet je erop rekenen dat je
constant op de bureau's van lectoren moet verschijnen om ze aan allerlei
zaken te herinneren. De helft van de tijd zijn ze dan niet eens
aanwezig, in de veronderstelling dat niemand hen zal komen opzoeken. Dan
stempelen ze je waarschijnlijk af als 'vervelende Belg/Erasmusser', als
je hen quasi stalkt om eindelijk te weten te komen wanneer die taak nu
ingeleverd moet worden.
- De kranen in publieke toiletten geven warm water, in plaats van
koud. Klinkt pietluttig, maar heel proper en fris voelt dat niet als je
uit de wc komt en je handen warm zijn.
- Primark. Zo goedkoop, dat je altijd te veel meeneemt. "Oh ik heb geen broek nodig, maar deze is maar acht pond.", "Kijk, leuke schoenen! Ik heb er geen nieuwe nodig, maar hé, voor vier pond." etc. Gevààrlijk.
- Make-up. Zo. Veel. Make-up. OVERAL. En zo goedkoop! Gevààrlijk én verslavend.
- Het verkeer. Voorrang als zwakke weggebruiker bestaat hier niet. Lichten voor voetgangers zijn enorm zeldzaam en dus moet je heel random overlopen, terwijl het verkeer zo vreemd in elkaar zit dat je nooit weet welke auto's op je af kunnen komen.
- Voetbal. Overal voetbal. Iedereen is into voetbal, en je ontsnapt er niet aan. Als er een club speelt, je zal het merken aan alle mannen (gaande van peuters tot bompa's) en hun gekleurde sjaals en de namen van voetbalclubs die op hun gezicht staan geschreven. Zit je toevallig in een pub op een avond dat er een belangrijke match wordt gespeeld? Pech, je wordt doof en bang van al het geschreeuw van die hooligans. Veilig voel je je niet rond die voetbalfanaten.
PRO
- De ervaring die ik hier heb gekregen is onbeschrijflijk. Ergens sta ik veel steviger in mijn schoenen en ken ik mezelf weer een beetje beter. Ik weet beter wat ik wil en wie het waard zijn om nog tijd in te steken. Een echte eyeopener, zo'n Erasmus.
- Zelfstandigheid. Het leren om voor jezelf te zorgen, je eigen ritme bepalen en te weten dat ik klaar ben om een volgend stapje te zetten in een volwassene wereld als ik binnenkort afstudeer.
- Nieuwe vrienden maken. Ik weet ook beter nu dat ik me niet verplicht moeten voelen om uit te gaan, omdat er altijd vrienden zijn die net als ik al wat volwassener zijn en niet dagelijks willen uitgaan. Mensen die als ik zijn, bestaan er genoeg van en daar moet ik naar blijven zoeken.
- Meegemaakt hebben hoe het is om in Engeland te wonen. Ik wilde al jaren weten hoe het was om als UK'er door het leven te gaan, en hield ervan. Southampton zal echter nooit mijn vaste thuisbasis worden. Eerder Londen of andere Britse steden. Maar ik weet niet of ik die kans ooit nog krijg.
- Je leert welke vrienden het waard zijn, en wie je écht steunt. Leerzaam en uiteindelijk blijf je over met de échte good ones.
- De muziek in het uitgaansleven. Wil je hiphop horen, dan ga je naar Orange. Meezingers? Pop world. Dance? Oceana. Dubstep? Tokyo. DnB? 90 degrees. R&B? Provenance. Punkrock? Jesters. Voor elke muziekstijl is er wel een club, perfect om elke avond goede muziek te horen, of af en toe eens af te wisselen van stijl.
- Lessen in modejournalistiek. Onmogelijk om zulke vakken in België te kunnen vinden. Dankzij die vakken heb ik massa's geleerd over de magazinewereld, de modewereld, modegeschiedenis, ook de PR wereld en styling, shoots en de échte rol van journalisten in de modewereld.
- Britse mode. Heel edgy, iedereen loopt er erg modebewust bij en je durft dus ook meer in je kledingkeuze. Ik hoop dat te blijven doen als ik terug in België ben!!
- Primark. Zo goedkoop, de kwaliteit is zeker niet slecht en de kledingstukken zijn zo fashionable en edgy, dat je altijd wel iets naar je zin vindt. I'm going to miss u :(
- Make-up. Zo. Veel. Make-up. OVERAL. En zo goedkoop! Za-lig.
- De Britten zijn zo vriendelijk in de kleine alledaagse interacties. Bij de minste botsing bieden ze hun verontschuldigingen aan en schuif je uit, dan word je meteen recht geholpen. Dat zie je bij ons niet meer.
- "Love" = Meisjes en vrouwen noemen je vaak "Love" in Engeland. Ook onbekenden. "I dropped my cell on your desk. Could you hand it to me, love?" "That's 10 pounds. Thanks, love." In het begin is dit vreemd, maar na een tijd begon ik het schattig te vinden.
- "Cheers" = Cheers is een woord dat de Britten gebruiken voor zowat alles. Hallo, dag, bedankt, alsjeblieft, tot nog eens, etc. Je voelt je een echte Brit als je "Cheers!" roept voor alles.
Dat is zowat het eerste waar ik kan opkomen, maar er zijn ongetwijfeld nog veel meer kanten aan het Erasmusverhaal. Ik heb er totaal geen spijt van dat ik dit gedaan heb, hoe twijfelachtig ik ook was in het begin. Ik word vaak gevraagd of ik het aanraad aan anderen om op Erasmus te gaan en ik zeg volmondig ja, met de nodige disclaimer.
1. Besef dat veel van het Erasmusleven draait om het uitgaansleven, wat het moeilijker kan maken voor mensen als ik om wat je plek te vinden.
2. Als je in een relatie bent, denk er twee keer over na en overleg met je partner (kan zo in de Flair?). Mijne Nick steunde me 100% en wij kennen elkaar door en door. Deze periode heeft ons dan ook enkel sterker gemaakt en om eerlijk te zijn, zijn we er ook door gewalst zonder veel problemen. Maar er zijn vele relaties van andere Erasmussers wél gesneuveld, gaande van mensen die nog maar enkele maanden samen waren, tot koppels die al zes jaar samen waren. Denk er dus over na voor je begint aan een Erasmus, als je iemand hebt die thuis voor je achterblijft.
Ik vrees dat dit dan mijn laatste blogpost zal zijn, nu mijn
avontuur ten einde is. Het maakt me toch triester dan ik had verwacht. Maar het einde van een avontuur betekent het begin van een nieuwe uitdaging.
Ik heb tijdens die maanden heel veel positieve feedback en reacties gekregen van familie en vrienden op deze blog, en dus geef ik met een klein hartje mijn àndere blog mee, voor zij die verder willen blijven lezen. Deze blog is echter iets totaal anders, het gaat over mode en beauty en is geschreven in het Engels. De reden dat ik dit doe, is dat ik er gewoon graag mee bezig ben. Perfect is die blog niet, en consistent bloggen is niet altijd eenvoudig, maar toch geef ik het met jullie mee, zonder enige verplichtingen.
http://firstinspirationpoint.blogspot.be/
Bedankt iedereen voor alle steun, mama en papa voor het avontuur, de drop-off, het ophalen, het weekendje in Londen met de nodige verassingen en de constante steun! Zonder jullie had ik nooit deze geweldige kans gekregen en daar blijf ik jullie altijd dankbaar voor! :)
De kleine broer en de nichtjes die me af en toe lieten merken dat ik toch wat werd gemist, Maxime voor de skypesessies en ellelange facebookconversaties, de plantijnmeisjes voor de pre-aanmoediging en steun tijdens de Erasmusperiode, Yasmin, Sofie en Jairo om me te leren dat niet iedereen enkel Erasmust voor drank en feesten en van mijn Erasmus iets geweldig en één groot avontuur te maken door vele Disneyavonden, shoptripjes, teatimes, boytalk, make-upsessies en kookavondjes. Bedankt Julie, je was een lotgenootje omdat je op buitenlandse stage zat in Sligo (Ierland) en dus perfect wist hoe het voor me was. Bedankt aan Doriane die als de grootste schat ter wereld vaak feedback gaf op deze blogpagina en me aanmoedigde om vaak genoeg te blijven schrijven. Bedankt Harry-Dan voor de vele conversaties die me altijd deden lachen :) Bedankt Inne die me altijd weet te motiveren, ook om te blijven schrijven (en natuurlijk voor die geweldige brief)! Bedankt Annelies voor het megageweldigawesome postpakket dat je stuurde voor mijn verjaardag. Had ik echt niet verwacht en heeft mijn verjaardag gebombardeerd tot beste ooit! Bedankt Iris (Hanot/de poepie) voor me te helpen als het eens wat minder ging. Bedankt aan mijn schatje dat je me zo vaak hebt gesteund en aangemoedigd, dat je me dit avontuur hebt gegund, dat je me bent blijven helpen ook al reageerde ik soms mijn dipjes nogal gemakkelijk op je af, dat je me hebt laten zien dat wij véél aankunnen en dat je helemaal tot hier bent gekomen, zelf tijdens je examenperiode.
I'll miss you, Southampton. Tijd voor het volgende avontuur!
Cheers!
Anine
